[product_page id="119"]

Beta-blokery na stres. Wskazania, skutki uboczne beta-adrenolityków

beta blokery na stres

Wielu pacjentów pyta lekarzy i farmaceutów o beta-blokery na stres. Podstawowym zastosowaniem tej grupy leków są zaburzenia rytmu serca i ciśnienia krwi. Sprawdź, jakie pozytywne i negatywne skutki wywierają beta-adrenolityki na ludzki organizm!

ꞵ-blokery osłabiają sygnały wysyłane przez układ współczulny (jeden z elementów autonomicznego układu nerwowego), który odpowiada za pobudzenie. Leki blokują niektóre procesy i hamują wydzielanie hormonów stresu. Pod wpływem tzw. stresorów organizm wydziela m.in. adrenalinę, noradrenalinę czy kortyzol. Po połączeniu z receptorami, zlokalizowanymi m.in. w sercu i naczyniach krwionośnych, zwiększają tętno i ciśnienie tętnicze. Można przyjmować beta-blokery na stres – a raczej złagodzenie jego objawów – ale tylko za zgodą lekarza. Nie są dostępne bez recepty, gdyż mają sporo działań ubocznych. Niektóre prowadzą do poważnych komplikacji zdrowotnych.

Betablokery – wskazania do stosowania

Wśród betablokerów są substancje o takich nazwach handlowych jak propranolol, atenolol, betaksolol, celiprolol, oksprenolol, metoprolol, metipranolol, oksprenolol i wiele innych. Niektóre oddziałują na wszystkie receptory beta w układzie krwionośnym i sercowo-naczyniowym, inne mają działanie selektywne. Decyzja o środkach do farmakoterapii zależy od lekarza i diagnozy. Czasami w trakcie terapii dokonuje się zamiany na lek nowej generacji, ale nie należy robić tego samodzielnie – podobnie jak odstawiania. Warto pamiętać, że recepta online zawiera nie tylko zlecenie dla farmaceuty, ale też zalecenia dla pacjenta (do podejrzenia w IKP).

Beta-blokery – czasem w połączeniu z innymi lekami – stosuje się m.in. w leczeniu:

  • nadciśnienia tętniczego;
  • niewydolności serca;
  • choroby wieńcowej (niedokrwienia serca);
  • pacjentów po zawale mięśnia sercowego;
  • niektórych zaburzeń pracy serca, np. tachykardii (zbyt szybkie bicie serca);
  • nadczynności tarczycy i zaburzeń jej hormonów;
  • jaskry;
  • choroby Minora (drżenia samoistnego);
  • migreny;
  • guza chromochłonnego;
  • zespołu odstawiennego w przebiegu alkoholizmu;
  • zaburzeń lękowych, nerwic;
  • symptomów stresu.

Przeciwwskazania do stosowania beta-blokerów, możliwe skutki uboczne

Medyczne przeciwwskazania można podzielić na względne (korzyści ze stosowania beta-blokeru mogą przewyższać ryzyko działań niepożądanych) i bezwzględne. Do pierwszej z tych kategorii należą:

  • astma oskrzelowa;
  • blok przedsionkowo-komorowy I stopnia;
  • cukrzyca;
  • depresja;
  • miażdżyca;
  • POCHP – przewlekła obturacyjna choroba płuc;
  • SSS – choroba węzła zatokowego.

Bezwzględnie po ꞵ-blokery nie powinni sięgać pacjenci z blokiem przedsionkowo-komorowym II i III stopnia oraz przyjmujący niesteroidowe leki przeciwzapalne, antyarytmiczne oraz blokery wapnia. Problemy przy takiej terapii czekają również na sportowców – zarówno profesjonalistów, jak i amatorów. Sztuczne obniżanie częstotliwości skurczów serca nie pozwoli na zwiększony wysiłek i ograniczy wydolność, a jego wykrycie będzie uznane za niedozwolony doping. Beta-blokery na stres zniwelowałyby też drżenie mięśni, co mogliby nieuczciwie wykorzystać np. reprezentanci dyscyplin wymagających dużej precyzji i opanowania nerwów.

Beta-blokery na stres – możliwe skutki uboczne

Zakres negatywnych działań beta-blokerów obejmuje szereg dolegliwości i zaburzeń praktycznie całego organizmu. Dominują problemy z układem krążenia, oddechowym, pokarmowym, ośrodkowym układem nerwowym. Wystąpienie poszczególnych środków ubocznych zależy od wielu czynników, np. stanu zdrowia pacjenta, indywidualnych predyspozycji, chorób współistniejących, przyjmowania niektórych leków czy rodzaju leku z grupy ꞵ.

W razie jakichkolwiek wątpliwości warto wziąć zwolnienie lekarskie online i zrobić dodatkowe badania. Najczęstsze działania niepożądane podczas zażywania beta-blokerów na stres to:

  • bradykardia – spowolnienie rytmu serca;
  • zbyt niskie ciśnienie tętnicze;
  • niewydolność krążeniowa;
  • zaburzenia wzroku, halucynacje;
  • depresja;
  • oszołomienie, bóle i zawroty głowy;
  • kłopoty z pamięcią;
  • problemy ze snem;
  • zaostrzenie napadów astmy;
  • ból brzucha;
  • biegunka;
  • zaparcia;
  • mdłości i wymioty;
  • tymczasowa impotencja.

Działanie beta-blokerów. Na stresy pomogą tylko w łagodzeniu objawów

Leki beta-adrenolityczne mają wpływ jedynie na somatyczne symptomy. Beta-bloker na pewien czas złagodzi lub powstrzyma niektóre negatywne skutki stresu. Można w ten sposób powstrzymać głównie drżenie kończyn, nadmierne przyspieszenie akcji serca czy duszności – jednak psychiczne źródło lęków i obaw nie zostanie „wyleczone”. Zbyt szybkie tempo życia, różne zmartwienia nie znikną po wzięciu tabletek. Farmakoterapia to metoda doraźna.

Co powinno pomóc w walce ze stresem?

Jeśli długo dokuczają ci lęki i stres, pojawiają się kolejne dolegliwości fizyczne, złóż wniosek o L4 online i wykorzystaj ten czas na odpoczynek oraz konsultacje lekarskie. Beta-blokery na stres można do pewnego stopnia zastąpić zdrowszym trybem życia – przede wszystkim dietą bogatą w potas. W ramach naturalnej suplementacji można sięgnąć m.in. po jarzębinę, miłorząb japoński czy żeń-szeń. W rozładowaniu sytuacji stresowych pomagają również:

  • techniki relaksacyjne – joga, medytacja, świadome oddychanie;
  • regularna aktywność fizyczna o odpowiednio dobranej intensywności;
  • słuchanie muzyki, odgłosów przyrody;
  • sesje z psychoterapeutą, psychologiem.

Nie każdy lekarz wypisze receptę na beta-bloker na stres swojemu pacjentowi

Może to wynikać nie tylko z istotnych przeciwwskazań medycznych czy ryzyka, że taka farmakoterapia będzie kolidować z innymi preparatami. Sytuacje zagrożenia dla zdrowia i życia nie wymagają tłumaczeń. Beta-blokery to silne leki, a ich mechanizmy działania mają poważne skutki. Wielu chorych musi je przyjmować do końca życia. Przed podjęciem decyzji lekarze często konsultują się z wieloma innymi specjalistami. Innymi słowy, w wielu przypadkach beta-blokery na stres będą ostatecznym rozwiązaniem – pacjentowi, który żyje w ciągłym napięciu, w pierwszej kolejności zwykle zaleca się inne metody leczenia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *