Zaburzenia lękowo-depresyjne to połączenie depresji i nerwicy. Chory czuje się przygnębiony, apatyczny, jednocześnie doświadcza stanów lękowych. Konieczna jest konsultacja psychiatryczna i wdrożenie leczenia.
Zapamiętaj!
- Zaburzenia lękowo-depresyjne łączą w sobie objawy nerwicy i depresji.
- Lęk może być bardzo silny, niekiedy prowadzi do ataków paniki.
- W leczeniu stosuje się psychoterapię oraz farmakologię.
- Dobrze dobrana terapia przynosi pożądane rezultaty.
- Bardzo ważne dla chorego jest wsparcie najbliższych.
Zaburzenia lękowo-depresyjne – czym są?
Zaburzenia lękowe są poważnym problemem, niejednokrotnie utrudniają normalne funkcjonowanie. Chora osoba nie doświadcza zwykłego lęku, ale irracjonalnego strachu z powodów, które dla innych są błahe. Ciągły strach blokuje działania, nie pozwala skupić się na codziennych czynnościach, sprawia, że chory pogrąża się w smutku, dosięga po apatia, niechęć do wykonywania obowiązków. Złe samopoczucie towarzyszy choremu każdego dnia. Rodzi się depresja. Osoby zmagające się z lękami bardzo często chorują na depresję i odwrotnie, w przebiegu depresji pojawiają się nerwice.
Zaburzenia lękowo-depresyjne mogą mieć różne podłoże. Uważa się, że duże znaczenie mają czynniki genetyczne. Pod uwagę należy brać także predyspozycje osobowe, czynniki środowiskowe.
Objawy zaburzeń lękowo-depresyjnych
Zdiagnozowanie zaburzeń lękowo-depresyjnych, czyli mieszanych może być dość trudne. Mogą o nich świadczyć zarówno objawy charakterystyczne dla depresji, jak i dla zaburzeń lękowych. Najistotniejszym symptomem jest irracjonalny strach, który może dotyczyć wszystkiego – to obawy o przyszłość i teraźniejszość. Lękowi towarzyszą objawy somatyczne jak trudności z oddychaniem, przyspieszona akcja serca, bóle brzucha, uderzenia gorąca, nadmierna potliwość.
Osoby z zaburzeniami lękowo-depresyjnymi mogą doświadczać kłopotów ze snem (cierpią na bezsenność), zaburzeń odżywiania (objadać się lub nie jeść). Dodatkowym problemem mogą być napady paniki. Zaburzenia depresyjne objawiają się ciągłym przygnębieniem, smutkiem, apatią. Chorzy nie widzą sensu życia, nie potrafią skupić się na codziennych czynnościach, mają poczucie utraty sensu życia. Może dojść do prób samobójczych. Osoby cierpiące na zaburzenia lękowo-depresyjne są stale zmęczone, ale nie potrafią odpoczywać. Tracą zainteresowanie jakąkolwiek aktywnością, izolują się, wycofują z życia towarzyskiego. Życie staje się dla takich osób nieznośne.
Jak rozpoznać zaburzenie? Do najważniejszych objawów należą:
- nasilony niepokój psychoruchowy lub zahamowanie ruchowe;
- ciągłe poczucie zagrożenia;
- zaburzenia koncentracji, pamięci, trudności w uczeniu się;
- nadwrażliwość na dźwięki, światło, ból;
- zaburzenia snu, łaknienia;
- apatia, smutek;
- myśli samobójcze;
- objawy somatyczne – wyższe ciśnienie krwi, duszności, przyspieszona akcja serca, ból i zawroty głowy, ból brzucha, nudności, biegunki, świąd skóry.
Zaburzenia lękowo-depresyjne – jak leczyć?
Zaburzenia należy leczyć kompleksowo, konieczna jest terapia lęków i stanów depresyjnych. Najważniejsza wydaje się psychoterapia i psychoedukacja. W razie podejrzeń zaburzeń warto porozmawiać z lekarzem, np. korzystając z konsultacji przez internet. Specjalista przeprowadzi wywiad, przepisze leki (e-recepta), może też zalecić odpoczynek (L4 online). W leczeniu stosuje się również leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe. Do często wydawanych preparatów należy:
- Asentra;
- Pramolan;
- Miansec;
- Egzysta;
- Zoloft;
- Spamilan;
- Mirtagen;
- Mozarin.
Osoby zmagające się z tego rodzaju zaburzeniami powinny nauczyć się stosować różnego rodzaju techniki relaksacyjne. Skuteczne będą medytacje, ćwiczenia oddechowe, joga, ale także spacery, czy umiarkowana aktywność fizyczna. Duże znaczenie ma wsparcie najbliższych, dlatego niekiedy terapią obejmuje się również pozostałych członków rodziny. W trudnych przypadkach chory może wymagać odpoczynku, przerwy od pracy (można wykorzystać zwolnienie lekarskie online).
Zaburzenia lękowo-depresyjne mogą znacznie utrudnić codzienne funkcjonowanie, a nawet skłaniać do prób samobójczych. Niepokojących objawów nie wolno lekceważyć, warto jak najszybciej poszukać pomocy specjalisty. Wdrożenie odpowiedniego leczenia przynosi zazwyczaj dobre rezultaty.