Zaburzenia konwersyjne są poważnymi problemami, wywoływanymi przez bodźce zewnętrzne. Zazwyczaj manifestują się jako niezdolność do kontroli ruchów i odruchów. Przyczyny i objawy zaburzeń konwersyjnych są złożone i uzależnione od indywidualnego przypadku.
- Zaburzenia konwersyjne to zespół zaburzeń psychicznych, które pojawiają się jako reakcja na traumę.
- Zazwyczaj manifestują się jako niezdolność do kontroli ruchów i odruchów, a ich przyczyny i objawy są złożone i uzależnione od indywidualnego przypadku.
- Diagnostyka zaburzeń konwersyjnych polega na rozpoznaniu niespójności anatomicznej i klinicznej objawów oraz ich zmienności.
- Leczenie zaburzeń konwersyjnych powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
- Najważniejszą metodą leczenie dysocjacji jest terapia poznawczo-behawioralna.
Zaburzenia konwersyjne – ogólna charakterystyka
Zaburzenia konwersyjne, również nazywane zaburzeniami dysocjacyjnymi, są odpowiedzią psychiki na ciężkie wydarzenia, której celem jest odwrócenie uwagi umysłu od nierozwiązanych konfliktów emocjonalnych. Są to zaburzenia nerwicowe o uwarunkowaniu psychogennym, dlatego zostały zaklasyfikowane do grupy zaburzeń psychicznych. Głównym problemem w przebiegu tego schorzenia jest rozdzielenie elementów, które normalnie ze sobą współgrają, takich jak pamięć, wspomnienia, tożsamość, odczucia i kontrolowanie ruchów ciała.
Kto jest narażony na zaburzenia konwersyjne?
W przeszłości zaburzenia konwersyjne nazywano histerią. Często występowały u żołnierzy w czasie obu wojen światowych, będąc wynikiem stresujących warunków. Chociaż u kobiet występuje ono nawet trzy razy częściej niż u mężczyzn, zaburzenie może rozwinąć się u osoby dowolnej płci oraz w każdym wieku. Cierpiące na nie osoby mogą korzystać z farmakologii (oczywiście pod okiem lekarza), w czym pomaga e-recepta.
Rodzaje zaburzeń dysocjacyjnych
W kontekście zaburzeń konwersyjnych można wyróżnić różne rodzaje dysocjacji, które stanowią szeroką grupę dolegliwości. Jedną z nich jest amnezja dysocjacyjna, która odnosi się do wymazania z pamięci traumatycznych wspomnień. Poza tym wyróżniamy także:
- fugę dysocjacyjną, kiedy pacjent pod wpływem czynnika stresogennego traci własną tożsamość;
- drgawki dysocjacyjne, które mają postać choroby somatycznej (np. padaczkowych napadów drgawkowych);
- dysocjacyjne zaburzenia ruchu, gdy następuje utrata kontroli nad poszczególnymi częściami ciała;
- stupor (osłupienie), czyli niemożność komunikowania się ze światem zewnętrznym mimo zachowanej świadomości.
Jakie są przyczyny zaburzeń dysocjacyjnych?
Przyczyny dolegliwości są często złożone. Zaburzenia dysocjacyjne mogą się rozwijać w związku z przeżyciem ciężkich urazów, wyjątkowo stresujących sytuacji w przeszłości (np. w dzieciństwie). Występują także jako odpowiedź na dopiero co doświadczoną traumę. Do powstawania zaburzeń konwersyjnych mogą przyczynić się również substancje psychoaktywne. Wystąpienie reakcji dysocjacyjnej mogą poprzedzić m.in.:
- gwałt;
- przemoc;
- molestowanie
- nękanie przez rówieśników;
- doświadczenie katastrofy komunikacyjnej, naturalnej lub wojny.
Możliwe objawy zaburzeń dysocjacyjnych
Konwersja jest sytuacją, kiedy chory nie może normalnie funkcjonować. Z tego powodu zasadne jest skorzystanie z L4 online, które daje możliwość spokojnego powrotu do wewnętrznej równowagi. Objawy zaburzeń konwersyjnych są zróżnicowane i obejmują różne aspekty funkcjonowania organizmu. Wśród nich można wymienić odrętwienie, kłopoty z przełykaniem, uczucie przeszkody w gardle, utratę mowy oraz zaburzenia mowy. Dodatkowo zaburzenia te mogą objawiać się ślepotą, zaburzeniami widzenia, podwójnym widzeniem, głuchotą i zaburzeniami słuchu. Inne nieprawidłowości to:
- utrata lub zaburzenie czucia dotyku i bólu
- nietrzymanie moczu i stolca, czy zatrzymanie moczu;
- wystąpienie chwilowego paraliżu;
- zaburzenia motoryki, takie jak zaburzenia koordynacji i równowagi, osłabienie lub paraliż kończyny bądź całego ciała;
- zaburzenie lub utrata mowy;
- kłopoty z przełykaniem (dysfagia), uczucie przeszkody w gardle;
- psychogenne, niepadaczkowe drgawki;
- zaburzenia świadomości i amnezja;
- zaburzenia lub utrata swojej osobowości.
Częstotliwość występowania zaburzeń konwersyjnych
Czas trwania i częstotliwość występowania zaburzeń konwersyjnych mogą być różne. Zazwyczaj objawy pojawiają się nagle, a początek zaburzenia przeważnie ma związek ze stresem psychicznym lub społecznym. Symptomy mogą wystąpić tylko raz lub nawracać. Poszczególne epizody ustępują szybko, lecz u średnio u ¼ chorych zaburzenia nawracają po upływie około roku, a u niektórych osób przybierają postać przewlekłą. Taka niepewności wpływa na codzienne funkcjonowanie, dlatego silny stres, który stanowi czynnik ryzyka, powinien skłonić do skorzystania z usługi zwolnienie lekarskie online.
Diagnostyka zaburzeń konwersyjnych
Prawidłowe rozpoznanie zaburzeń dysocjacyjnych pozwoli dobrać metodę leczenia. Aby uzyskać diagnozę, należy zgłosić się do psychiatry lub psychologa. Zaburzenia konwersyjne diagnozowane są na podstawie niespójności anatomicznej i klinicznej objawów oraz ich zmienności. Kryteria diagnostyczne według DSM-5 obejmują co najmniej jeden symptom świadczący o upośledzeniu spontanicznej motoryki lub czucia. Bierze się również pod uwagę niemożność wyjaśnienia objawu lub deficytu chorobą somatyczną bądź psychiczną. Zaburzenia konwersyjne przewiduje się, kiedy występuje jeden ze wspomnianych objawów, a dodatkowo nie może on być wytłumaczony stanem zdrowotnym pacjenta.
Jakie badania należy wykonać?
W zależności od objawów lekarz może zlecić różne badania, aby wykluczyć inne choroby somatyczne czy neurologiczne, zanim postawi diagnozę zaburzeń konwersyjnych. Musi zacząć od dokładnego wywiadu medycznego, następnie może zlecić badania laboratoryjne oraz obrazowe. Warto zaznaczyć, że postawienie diagnozy jest trudne. Pacjenci trafiają do lekarzy zgodnie z objawami (np. neurologa czy okulisty), a specjaliści często zarzucają im, że symulują.
Leczenie zaburzeń konwersyjnych
Ważne jest, aby leczenie zaburzeń konwersyjnych było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i uwzględniało przyczyny i objawy zaburzeń. Leczenie zaburzeń konwersyjnych może być długotrwałe i wymagać cierpliwości i współpracy ze strony pacjenta. Najważniejszą metodą jest psychoterapia poznawczo-behawioralna. Dzięki temu pacjent będzie mógł poradzić sobie z traumą czy stresującym wydarzeniem, które ma na niego tak duży wpływ. W niektórych przypadkach wskazana jest również farmakologia. Dotyczy to objawów lękowych, które stopniowo ustępują po zastosowaniu leków przeciwlękowych.
Zaburzenia konwersyjne to zespół zaburzeń psychicznych, który manifestuje się w postaci wyraźnych objawów fizycznych, takich jak drżenie, paraliż, bezradność kończyn, problemy z mową lub widzeniem. Objawy te często są wynikiem głęboko zakorzenionego lęku i niepokoju, a nie uszkodzenia neurologicznego. Osoby cierpiące na zaburzenia konwersyjne mają trudności z radzeniem sobie ze stresorami. Zazwyczaj wymagają one interwencji psychologicznej, aby odzyskać zdrowie psychiczne.