Podwyższona temperatura ciała od 37 do 38°C to stan podgorączkowy. A stres, który mobilizuje układ odpornościowy, jest w stanie go wywołać. To samo dotyczy gorączki o podłożu psychogennym. Sprawdź, skąd takie objawy i co najczęściej zalecają lekarze!
Wzrost temperatury ciała oznacza wzmożoną pracę układu immunologicznego. Z kolei stres stanowi naturalną reakcję organizmu, gdy człowiek stoi przed zagrożeniem czy trudnym wyzwaniem. Na sytuacje stresowe każdy reaguje inaczej. Coś, co niektórych denerwuje i nie daje im spać, dla innych może być zupełnie normalne i naturalne – radzą sobie z tym bez silnych emocji i większego wysiłku. Jeżeli pod wpływem czynników psychicznych wystąpi stan gorączkowy, a stres minie i razem z nim spadnie temperatura, nie ma poważniejszych powodów do niepokoju. Konsultacje z lekarzem będą potrzebne, jeśli pojawi się wysoka gorączka. Przewlekły stres również może wymagać specjalistycznego leczenia.
Stan podgorączkowy a stres, gorączka psychogenna – podstawowe informacje
Naturalna temperatura ciała – mierzona w odpowiedni sposób i w określonych warunkach pomiaru – to 36,6°C. Może ulegać naturalnym wahaniom w ciągu dnia czy pod wpływem niekoniecznie szkodliwych czynników, nawet o ok. 1°C. Nie każdy wyższy odczyt na termometrze będzie równoznaczny ze stanem podgorączkowym lub gorączką. Ta druga występuje, gdy temperatura ciała osiąga ponad 38 stopni Celsjusza. Większa ciepłota jest organizmowi potrzebna, by skutecznie walczyć z takimi zagrożeniami, jak:
- infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze;
- stany zapalne;
- różne choroby przewlekłe.
Wyższa temperatura może świadczyć również o chorobie autoimmunologicznej i nowotworze. Źródła takiego stanu można doszukiwać się również w przyczynach psychologicznych. Stresujące okoliczności powodują m.in. przyspieszenie akcji serca i oddechu, wzrost ciśnienia tętniczego i napięcia mięśniowego, pocenie się czy podwyższenie progu bólowego. U niektórych może pojawiać się psychogenna gorączka lub stan podgorączkowy. A stres działa pobudzająco, jednak jeśli utrzymuje się zbyt długo, pojawiają się komplikacje zdrowotne. Przy intensywnym trybie życia warto pomyśleć o odpoczynku i L4 online, zanim dojdzie do:
- chorób serca;
- zaburzeń układu krążenia;
- osłabienia mięśni, kości, stawów;
- wrzodów i innych schorzeń przewodu pokarmowego;
- problemów z układem oddechowym;
- kłopotów ze snem;
- poważnych dolegliwości psychicznych – zaburzeń lękowych (nerwicy), depresji, fobii społecznej, anoreksji, bulimii.
Wpływ stresu, nerwicy na wzrost temperatury ciała. Hormony stresu
Podwyższanie ciepłoty spowodowane stresem często jest odczuwane jako nagłe uderzenia gorąca. Wynika to z rozszerzenia naczyń krwionośnych, zwiększenia tętna i pobudzenia immunologicznego. Kiedy sytuacja stresowa mija, zazwyczaj niedługo potem dochodzi do ustąpienia gorączki lub stanu podgorączkowego, a stres może wywołać również inne objawy:
- widoczne zaczerwienienia;
- pieczenie skóry, szczególnie małżowiny usznej;
- suchość w ustach;
- narastające uczucie niepokoju.
Takie efekty są wynikiem działania hormonów stresu, wydzielanych głównie przez nadnercza – to m.in. tyroksyna, noradrenalina, adrenalina i kortyzol. Dzięki takiej reakcji obronnej organizm jest lepiej przygotowany do działania (ogólnie – walki lub ucieczki). Jednak chroniczny stres i utrzymywanie wysokiego poziomu ww. hormonów przez dłuższy czas może poważnie osłabiać poszczególne narządy, układy czy zaburzać procesy fizjologiczne.
Wysoka gorączka a stres. Kiedy konieczne jest leczenie, do którego lekarza iść?
Krótkotrwały stres czy stan gorączkowy nie są niczym niezwykłym. W wielu przypadkach zbijanie temperatury może tylko zaszkodzić, gdyż osłabiłoby odpowiedź immunologiczną. Problem pojawia się w momencie, gdy pacjentowi trudno znaleźć rzeczywistą przyczynę takiej sytuacji. Warto skonsultować się z lekarzem, gdy podwyższona temperatura utrzymuje się przez 2 tygodnie, termometr pokazuje ponad 39°C lub nie zna się źródła stresu. Przewlekłe dolegliwości, silne objawy i nieznane przyczyny wymagają pilnej konsultacji. Aby dowiedzieć się więcej, konieczne może być przeprowadzenie specjalistycznych badań.
Jeśli pacjent ma długotrwały stan gorączkowy, a stres wydaje się prawdopodobną przyczyną tego symptomu, należy udać się do internisty – w pierwszej kolejności trzeba wykluczyć przyczyny somatyczne. Dopiero gdy wiadomo na pewno, że nie ma innych objawów infekcji, a powodem wzrostu ciepłoty ciała nie jest przeziębienie, wirus grypy, zapalenie czy nowotwór, można umówić wizytę u psychologa lub psychiatry. Masz dużo obowiązków i „brakuje ci czasu na chodzenie po lekarzach”? Weź zwolnienie lekarskie online i zadbaj o swoje zdrowie, zanim dojdzie do powikłań!
Dokucza ci chroniczny stan podgorączkowy, a stres nie ustępuje? Nie lekceważ tego!
Nawet wyjątkowo silny stres czy wysoka temperatura ciała nie muszą oznaczać poważnego stanu, który zagrażałby życiu lub zdrowiu. Gorączka, stan podgorączkowy oraz wzmożone napięcie i mobilizacja organizmu to sygnały, że „coś” się dzieje – lepiej mieć całkowitą pewność co do podłoża pozornie błahych dolegliwości, niż polegać na własnych domysłach. Forma terapii zależy od diagnozy. Niektóre problemy można rozwiązać poprzez zmianę trybu życia – zdrowszą dietę, zwiększenie aktywności fizycznej, techniki relaksacyjne i więcej odpoczynku. Inne będą wymagać psychoterapii, specjalistycznych zabiegów czy farmakoterapii. Na niektóre leki będzie konieczna e-recepta od lekarza, ale np. paracetamol lub ibuprofen są dostępne bez recepty.